Rondje van de maand: Amstel Gold Race klassiekers, net even anders

Het is een bekend probleem: je bent een beginnende wielrenner, hebt er lol in, maar… je fietst eigenlijk altijd hetzelfde rondje. Het fietspad langs de N-zoveel weet je nog wel te vinden, maar echt leuk is het natuurlijk niet. Als je eens wat nieuwe fietsroutes wilt ontdekken in de buurt van 12GO Biking, lees dan ons blog ‘Rondje van de Maand’. Mooie tochtjes van zo’n 60 kilometer door het Groene Hart en omstreken, voor iedereen te doen en voorzien van een tip voor een fijne koffiestop. 

Amstel Gold Race finale, maar dan anders

Zoals de meeste wielerfans zullen weten is de streep van de Amstel Gold Race de afgelopen jaren verlegd, met een veel spannendere finale als gevolg. Doordat de ploegen van de sterke puncheurs niet langer de koers controleren tot aan de voet van de Cauberg is het ineens aantrekkelijk geworden om eerder aan te vallen, zoals we dit jaar ook weer zagen. De klassieke kuitenbijters van het slot van de AGR zijn daardoor ook weer een stuk spannender geworden. Moest een renner voorheen wel een beetje erg overmoedig zijn om aan te vallen op de Kruisberg, de Eyserbosweg of de Keut, nu kan het weer.

Het seizoen is inmiddels ook voor de echte mooiweerfietsers weer volop begonnen. Een ideaal moment dus om geïnspireerd door de heuvelklassiekers af te zakken naar Limburg om de benen te testen op de goeie ouwe Amstel Gold Race klassiekers!

Je kunt de route hier downloaden op Strava. En je kunt natuurlijk ook lid worden van de 12GO Biking Strava Club.

Warmdraaien tot aan de achterkant van de Gulperberg

We beginnen deze tocht vanuit Valkenburg. Voor het gemak starten en eindigen we bij de Amstel Gold Race Xperience. Als je speciaal voor een dagje fietsen naar Limburg gaat is dit een handige plek om voor een paar euro te kunnen omkleden en douchen.

Vanaf Valkenburg beginnen we rustig aan en volgen we de grote weg door het Geuldal langs Schin op Geul en Wijlre naar Wittem (links van de weg een mooi kasteeltje, rechts een klooster). Daar steken we bij de stoplichten over naar het mooie Partij. In het dorp slaan we na de grote bocht naar rechts gelijk rechtsaf. Na precies 12 kilometer bereiken we de voet van de Gulperberg. Als het goed is ben je nu wel zo’n beetje warm en klaar om dit nare ding te beklimmen. Deze oostkant van de Gulperberg is niet lang en ook niet extreem stijl, maar pijn doet het wel, zeker wanneer je een beetje door probeert te trappen. Mathieu van der Poel viel hier aan in de Amstel Gold Race, een inspanning die hij moest terugbetalen op de Kruisberg en die zo de weg baande voor zijn heroïsche comeback en winst.

Iets te enthousiast? Of een meesterzet om de concurrentie uit de tent te lokken?

Door België naar het Drielandenpunt

Vanaf de Gulperberg buigen we naar het zuiden. Via een mooie landweg over het Plateau van Crapoel fietsen we via Heijrath naar Eperheide, vanaf waar we afdalen naar Epen. Langs de randen van het Geuldal klimmen we hier over boerenweggetjes weer omhoog naar de Belgische grens. Met een wijde blik over de Voerstreek vervolgen we vanaf Sippenaken langs Gemmenich onze weg richting het Vaals. We hebben al zo’n honderd Belgische hoogtemeters in de benen als in Gemmenich het niet al te steile klimmetje naar het Drielandenpunt begint: het spoortunneltje door en dan over prachtig asfalt door twee mooie haarspeldbochten omhoog.

Langs Vijlen richting het finalegeweld

Vanaf het Drielandenpunt dalen we af richting Vaals. Eenmaal in het dal mogen we gelijk weer klimmen. Via de Epenerbaan fietsen we omhoog richting het Vijlenerbos. Hier kom je, voorbij het Bilderberghotel en nog aan het begin van de klim voor een keuze te staan: volg je de relatief vriendelijke doorgaande Epenerbaan, of snijd je de bocht af door het bos voor een extra kuitenbijter?

Kiezen... Rechtsaf is het stoerst!

Eenmaal boven in het Vijlenerbos slaan we rechtsaf de Rugweg in en dalen we weer af richting Vijlen. Hier kom je opnieuw voor een keuze te staan, een dubbele zelfs: stop je bij Boscafé ’t Hijgend Hert of fiets je door naar Herberg A Gen Kirk in het dorp zelf? En wordt het een koffiestop of ga je voor een volledige lunch? Beide tentjes hebben in ieder geval een prima kaart met mooie streekgerechten.

Vanuit Vijlen kun je de grote weg volgen naar Mechelen, vanaf waar we ons gaan klaarmaken voor het klimgeweld van de finale, maar wij kiezen voor een route binnendoor. Erg mooi, maar wel smal. Voorzichtigheid geboden.

Drie keer knallen onderweg naar Valkenburg

Nadat we zijn doorgestoken naar Wahlwiller en de Rijksweg Valkenburg-Vaals zijn overgestoken begint met de Kruisberg het echte werk. Hij is kort en niet eens zo steil, maar toch kun je jezelf hier al lelijk tegenkomen. Het blijkt slechts het voorproefje, als we na weer een korte afdaling vanuit Eys aan de Eyserbosweg beginnen.

De klassieke combinatie Kruisberg-Eyserbosweg is altijd weer een recept voor afzien, maar om deze voorjaarsrit een beetje pit te geven hebben we er nog een extraatje ingestopt. Waar de klassieke finish van de AGR altijd doorsteekt naar de toch vrij eenvoudige Fromberg om daarna pas de Keutenberg aan te doen, kiezen wij ervoor om na de Eyserbosweg gelijk de Dodeman op te zoeken. Deze klim vanuit het gehucht Stokhem bevindt zich aan de achterkant van de Keutenberg en is eerlijk gezegd nog een stuk viezer. Waar de Keutenberg alleen aan het begin even heel steil is, is de Dodeman minder extreem, maar blijft hij wel veel langer steil.

Dit is steiler dan het lijkt...

De Dodeman is gelijk ook het slotakkoord van de rit. Vanaf hier fietsen we rustig uit over het plateau van Margraten en via de Daahlhemerweg dalen we af richting Valkenburg. Wie nog niet genoeg heeft gehad kan hier natuurlijk nog een keer de Cauberg opknallen…